Indrukken en ervaringen van dagje bij de anästhesie

Indrukken en ervaringen van dagje bij de anästhesie

opgetekend door Hubrecht, foto-pimp door Hubrecht

Met Matthias ook nog een hele dag met de anesthesie meegedraaid in het KSA, alwaar ik zeer onder de indruk ook was van de strakke organisatie en de ruime opzet van het OK complex met 14 kamers.
De collegae op de Ambulanz hier, zeg maar de met hier vergelijkbare ambulanceverpleegkundige, is ten allen tijden dus ook iemand die anesthesie-competent is.

Dit houdt dus in, dat van hij/zij ook met frequente regelmaat wordt ingeroosterd binnen de anesthesie en aldaar zich bezig houdt met de diverse anesthesie aangelegenheden. Ik begreep dat dit gemiddeld soms 1 a 2 dagen per week kan zijn ... deze skills heb ik in de praktijk ook heel duidelijk zien terugkomen, met name het onderdeel "airway-management" en het gebruik/toepassing van de diverse analgetica.

Binnen ieder team binnen de Rettungsdienst, is er hier een collega met "anästhesie" skills

Allereerst omgekleed en vervolgens een rondleiding door het OK complex, welke zoals eerder gezegd 14 ok's telt en waar men dag en nacht bezig is met de diverse ingrepen.
Alhier de beschikking over "state-of-the-art-apparatuur" en bij elke OK heeft men een ruime inleiding- en uitleidingskamer, welke ook uiteraard gebruikt wordt.

Samen met Matthias binnen het OK complex van het KSA, mooi complex met originele details!

Heerlijk deze rust te ervaren, ipv het in- en uitleiden op de OK, echter is de werkwijze niet te vergelijken met die in NL, waar ik toch laatste keer het gevoel kreeg, dat productie de belangrijkste prioriteit heeft!

De zeer modern uitgeruste OK nr. 14, deze dag in gebruik voor een grote neurochirurgische ingreep

Het ging om een patient met een grote aneurysma van de a. communicans anterior (verbinding voorste cerebrale arterien), waarbij tijdens deze procedure via een craniotomie (openen van de schedel) "clipping" van het aneurysma werd uitgevoerd. 

Deze belangrijke verbinding, maakt ook onderdeel uit van de Cirkel van Willis. 

De cirkel van Willis of circulus arteriosus cerebri (Wilissii) is een vaatkring van slagaders die de hersenen van bloed voorzien. De cirkel van Willis is vernoemd naar de Engelse arts Thomas Willis (1621-1675), die de vaatkring van slagaders en anastomosen ontdekte. De cirkel van Willis zorgt voor een netwerk van anastomosen in de bloedvoorziening van het brein. 

Het is een soort beveiligingsmechanisme; als een deel van de cirkel van Willis afgesloten raakt, bijvoorbeeld door atherosclerose, is de bloedvoorziening via de andere weg gewaarborgd. 

De cerebrale perfusie is zo meestal voldoende om ischemie te voorkomen.

Of ik niet weg was geweest bij de anesthesie ... leuk weer zo'n dagje!

In de inleiding werd de patient onder monitoring eerst "opgelijnd" en vervolgens werd de anesthesie (TIVA / TCI) in slaap gemaakt (gebruik van BIS ivm controle level of awareness) en vervolgens vakkundig geintubeerd door Matthias, dit uiteraard onder de supervisie van de chef anesthesioloog.

Controle en checklisten overal aanwezig!

Volledig digitaal OK programma, welke altijd actueel is en interactief

De gecompliceerde ingreep nam de gehele dag in beslag (moest opnieuw "clipping procedure" worden gevolgd na beoordeling middels een geavanceerde 3D doorlichtingstechniek (angiografie).
Patient had daarnaast een cardiale voorgeschiedenis en dit gaf tijdens de ingreep ook de nodige configuratie veranderingen in het ECG.

Het anesthesie team, links de chef anesthesioloog, de arts ass anesthesie en vooraan Matthias

Tussen de bedrijven door gingen we naar de koffiekamer, alwaar ook hier weer goed werd gezorgd voor het OK personeel (brood, soep, mineraalwater etc.).

Uitgebreide collectie mobiele anesthesie werkstations, oa de Dräger Fabius Tiro

Ondertussen werden eventuele belangrijke verzoeken, via een ingenieus "digitaal infoscherm" gemeld, als bijv. een arts naar een OK verzocht werd te komen (code afspraak na akoestisch signaal, waarbij 1 bijv. staat voor anesthesist met daarachter vermeld de locatie).

Groot complex, met lange gangen en dus veel lopen

Gedurende de ingreep werd er met regelmaat een BGA (bloedgas  arterieel) afgenomen, welke door de anesthesie op het complex zelf werd geanalyseerd, middels speciale analyse apparatuur.

Een blik richting operatiegebied (via monitorpaneel)

Met regelmaat kwam de chef anesthesioloog kijken (links)

Opvallend was dat alles heel goed was georganiseerd, zowel de materialen bij de anesthesie, alsmede bepaalde functies.
Dit laatste bijv. een speciale functie ten behoeve van de positionering (bijzondere) van de patiënt, waarbij dan degene op het juiste tijdstip de inleiding, OK binnenkomt en dan op eigen initiatief en soms in overleg met de operateur de patiënt gaat positioneren ... bijzonder om te zien en vooral hoe dit effectief uitpakt in de praktijk!

De arts ass anesthesist in actie, jonge technische dame, die haar "mannetje stond"

Een doorkijkje naar het LCD scherm, waarop de 3D beelden van het angiogram oa op vertoond werden

Al met al een bijzondere ervaring om zo eens in de gelegenheid te zijn een kijkje te kunnen nemen in een groot ziekenhuis in Zwitserland, waar men beschikt over een zeer modern OK complex, welke heel netjes is weggewerkt in een schitterende architectuur en in een landelijke omgeving!

Matthias en overige collegae van de anesthesie en alle overige disciplines aldaar, bedankt voor deze bijzondere dag!




opgetekend door Hubrecht, foto-pimp door Hubrecht

Jetzt nimm ein Stück von Maarten!

Jetzt nimm ein Stück von Maarten! 
opgetekend door Maarten, foto-pimp door Hubrecht

Oooops

Aangekomen in Zwitserland ontdekte ik nog een vak in mijn rugzak. Daar bleek in te zitten:

-       

•            Een mes.
•           NTG-spray.
•           Pillen (paracetamol).
•           Een aansteker.
•           Infuusnaalden.
•           Nacl.

Het was mijn handbagage en is twee keer door de douane geweest (Amsterdam en Basel) en niemand heeft het ontdekt, ook de röntgenscan niet…Ik had het nooit kunnen uitleggen als men het had ontdekt….Foutje!

Verblijf

We slapen in een hotelerie. Een soort flatgebouw speciaal voor personeel van het ziekenhuis. 

Het is een kleine kamer met een bed en een bureau. Geen toilet geen badkamer, alleen gemeenschappelijk. Weinig luxe maar praktisch en het voldoet prima. 

Het KSA is opgebouwd uit diverse schitterende oude gebouwen (vroeg nog met een reden ivm infectiegevaar)

Nog een collage van de diverse gebouwen van de KSA, zie ook de meldkamer (ELS) linksboven, het witte huis!

       

Rettungsdienst Aarau

De eerste dag bij de Rettungsdienst Aarau. We worden 's ochtends ontvangen door Dani, de teamleider (cheffin) van de meldkamer en van de ambulancedienst. Na een korte briefing worden de teams ingedeeld. 


Net zoals in Nederland start men hier met het controleren van de auto’s. 

Na het vluchtig controleren van de auto’s gaat men terug naar de post (post en garage zijn gescheiden) en ontbijt men gezamenlijk, op kosten van de baas.

Een van de eigen gemaakte jams/marmelades, met oa de aldaar beroemde Quitte waar we nog niet eerder van hadden gehoord (kweepeer!)

Aarau heeft vier ALS-ambulances en een Baby-ambulance (deze wordt alleen bemand door een kinderarts en een kinderverpleegkundige, geen ambulanceverpleegkundige).

De garage, welke vlakbij de meldkamer (en tevens wachtruimtes) is gelegen

Degelijke ambulances, goed ingedeeld en voorzien van (arbo) tools!
Zie hier ook de link met een filmpje hoe dit in de praktijk werkt ... 

De dag heeft vier diensten:

• Dienst eins: deze dienst krijgt de eerste melding. Dienst duurt van 07.00u-19.00
• Dienst zweit: deze dienst krijgt de tweede melding. Dienst duurt van 07.00-19.00
• Dienst drie: deze dienst doet overdag alleen besteld vervoer, indien er geen vervoer is helpt men op de anesthesie. Het kan voorkomen als het erg druk is dat men ook spoedvervoer rijdt
• De nachtdiensten (twee teams) werken van 19.00-07.00

Inzetgebied bedraagt ongeveer 100.000 inwoners.

Bij iedere melding moet men binnen drie minuten vertrokken zijn.

Aarau kent een aantal overeenkomsten met Nederland, het urgentie systeem bijvoorbeeld. 

Dat is ook hier onderverdeeld in drie urgenties:

• D1 (A1)= mit blaulicht.
• D2 (A2)= ohne blaulicht.
• D3 (B)= verlegung, ofwel besteld vervoer.

De dagelijkse werkzaamheden bestaan uit het doen van administratie en iedere dag wordt er één ambulance uitgebreid gecontroleerd en geputzt/poliert. 

Daarna bestaan de werkzaamheden vooral uit socializen met collega’s van de post en het ziekenhuis.

De meldkamer zit ook bij de ambulancepost in huis. Twee meldkamertafels voor kanton Aarau dat bestaat uit 100.000 inwoners. Ze bedienen 8 ambulanceposten, allen gevestigd bij een Spital (ziekenhuis).

Anästhesie

Bij de Rettungsdienst draait alles om anesthesie. De inzetstrategie, de medicatie en de uitrusting is gebaseerd op anesthesie. De anästhesieplegerfachmann/frau heeft hier ook een superviserende rol.

Men kent hier drie functies binnen de Rettungsdienst:

• Chauffeur; deze heeft ongeveer dezelfde functie als in Nederland, maar eigenlijk wil men stoppen met alleen chauffeurs. Men streeft er naar om alleen medisch personeel op de ambulance te hebben.
• Rettungssanitäter; is vergelijkbaar met de opleiding bachelor medische hulpverlening in Nederland. Ze zijn zeer doelgericht en praktisch opgeleid.
• Anästhesiepflegerfachmann/frau; een verpleegkundige die als specialisatie anesthesie heeft gedaan en  daarnaast een deel van de rettungssanitäter-schüle heeft doorlopen.

De Rettungsdienst in Aarau kent geen SEH (Notfall) of IC-verpleegkundigen op de wagen. Ze zijn niet competent voor de pre-hospitale zorg, aldus de Zwitsers.

De teamsamenstelling wisselt steeds. Er kunnen bijvoorbeeld twee anästhesie mensen op één auto zitten of een sanitäter en iemand van de anästhesie.

De ambulance is uitgerust met zeer veel medicatie van B-blockers tot diverse anti-emetica. 

Bijzonder is dat men ook anesthesie geeft “op straat”. Dit doen alleen de Anästhesiepflegerfachmann/frau. 

Bijzonder rijk arsenaal aan medicamenten! 

Men heeft onder andere ter beschikking: thiopental, etomidaat, Perfalgan (pcm iv), esmeron, esketamine, succinylcholine, fentanyl en vele andere opiaten. Ook is er de mogelijkheid om een thoraxdrain te plaatsen. 

Alle bijzondere verrichtingen worden verricht door de anästhesie.

Een Notartz of MMT-arts kent men hier niet. De anesthesie is hoog opgeleid en is dus bevoegd om als Notartz te functioneren. Er kan door een sanitäter evt. een rendez-vous afgesproken worden indien men een instabiele patiënt heeft die specifieke zorg nodig heeft.

Er staat een traumahelikopter van de REGA (organisatie) in Basel en Zürich. Deze worden alleen ingezet in de bergen en worden niet ingezet zoals bij ons in Nederland. De heli neemt, indien wel gealarmeerd, altijd zelf de patiënt mee. Er zijn geen specifieke artsen op de heli. In Nederland is het een chirurg of een anesthesist, in Zwitserland kan het elke arts zijn, zelfs een dermatoloog (mits hij de cursus tot Notartz heeft gevolgd).

Werkwijze

De Zwitsers anticiperen op de melding en klachten van een patiënt. Ze doen niet altijd een ABCD en niet altijd een uitgebreid lichamelijk onderzoek. Alleen als de situatie daar om vraagt. Wel gaat eigenlijk iedereen altijd mee naar het ziekenhuis. Er is geen vervoersplicht maar de beweegreden is dat men niet alles kan uitsluiten op straat.

De aanvalstrategie is dat men een patiënt behandeld in de auto. Dat is een veilige en vertrouwde omgeving en men heeft alle spullen bij de hand. Dus indien de patiënt geen A, B of C probleem heeft snel de auto in en daar start men de anamnese en behandeling.

Iedereen krijgt standaard een infuus (met Ringers Lactaat) en er wordt een saturatie gemeten. 

Geheel volgens de anesthesiegedachte: een plethysmogram geeft informatie over de oxygenatie en vulling, en dat vind men bij een stabiele patiënt hier genoeg. Met de analgesie is men hier ook niet zuinig, een patiënt mag hier absoluut geen pijn hebben en het moet comfortabel zijn, dus onrustige patiënten krijgen ook een beetje sedatief ter comfort.

Wat hier opmerkelijk is, op elke afdeling, in elke kliniek is het respect naar elkaar. 

De Anästhesiepflegerfachmann/frau wordt hier gezien als een soort van arts en zo wordt er ook gecommuniceerd, het is ook normaal dat iemand van de anästhesie een pijnbeleid of een reanimatie doet op de SEH. De sfeer is overal vrolijk en gezellig en vooral respectvol. Zelfs de chirurgen hier lachen en stellen zich netjes voor, weinig tot geen arrogantie te bespeuren hier bij de Zwitserse artsen.

Het is ook verplicht dat als men hier een patiënt brengt de arts(assistent) naar de overdracht komt en direct start met de behandeling van een patiënt na de overdracht, zeer efficiënt!

Praktisch

De mensen zijn hier vooral praktisch. Dat vind je bij de Rettungsdienst overal terug. Medicatie zit in de auto achter slot en grendel. Alles is schoon en goed onderhouden. De apparatuur is nieuw. Alles is netjes en overzichtelijk geordend. Voor de brancard is een hydraulisch systeem ontwikkeld zodat men de brancard niet de auto in hoeft te tillen. 

De achterkant heeft een klep en geen deur (beter voor de regen). De kleding is van hoge kwaliteit. De broek heeft goede zakken met ritssluiting!, een speciale zak voor een kladblok waarop men kan schrijven. Men draagt hier een polo of een pully (soort sweater).

Na drie dagen ontstaat een aardige indruk van de Rettungsdienst in Aarau. Ik heb ondertussen een aantal interessante ritten gereden (ritgemiddelde ligt hier op 7-8 per dienst) en een goede indruk gekregen van de (acute) zorg in Zwitserland. Het is van hoogstaand niveau en er zijn in Nederland zeker zaken die voor verbetering vatbaar zijn.

“Der Peter-Hans kurve”

Dit stukje gaat me een maand corvee kosten…maar….

Het schijnt dat er ooit een Nederlander in Aarau heeft gewerkt die op een mooie dag Hein einsatz had in Erlinsbach. Op weg naar het incident verloor iemand de macht over het stuur. Zeer waarschijnlijk door een te hoge snelheid in combinatie met een foute inschatting van de situatie. Niemand vertelt er hier veel over ;-) maar wellicht is er iemand die deze blog leest die er meer over kan vertellen. Als reminder een foto, wellicht dat diegene zich het voorval kan herinneren.

Aarau en omgeving

Aarau heeft is een kleine stad en heeft 17.000 inwoners. Aarau heeft een oud stadscentrum met vele mooie gebouwen. Het is een gezellig centrum met veel barretjes en restaurantjes. Het leven is wel erg duur vergeleken met Nederland. Daar in tegen verdienen ze hier veel meer als in Nederland. 

Een anästhesiepflege verdient hier ongeveer 5500 tot 6200 euro per maand.

Aarau ligt in een bergachtig gebied. De stad Aarau ligt zelf relatief vlak. Eenmaal buiten Aarau treft men veel mooie natuur. Veel bos en bergweggetjes evenals beekjes en kleine bergstroompjes. Momenteel hangt er veel mist. Dat is een periode jaar en duurt ongeveer drie maanden. De temperatuur ligt gemiddeld ongeveer op 2 tot 3 graden Celsius. Er waait een heerlijke frisse berglucht. Het is een goed en gezond leven in Zwitserland!

De plaatselijke relaxclub:

Tot snel,

Groeten,

Maarten

opgetekend door Maarten, foto-pimp door Hubrecht

Indrukken en ervaringen van de eerste stagedagen Ambulanz

Indrukken en ervaringen van de eerste stagedagen Ambulanz 
opgetekend door Hubrecht, foto-pimp door Hubrecht



Vandaag de eerste dag op stage bij de Rettungsdienst van het Kantonsspital Aarau! Gesitueerd op het complex van het Kantonsspital Aarau en dichtbij gelegen bij de Notfall (SEH).

In dunkeln (in het donker)

                                                    

Deze ochtend vroeg rond 06:45uur hebben we ons gemeld bij de EinsatzLeitungsstelle (ELS) (meldkamer), alwaar tevens ook de wachtruimte van het personeel is. Het geheel is gelegen in een heel gezellig knus en gezellig oud woonhuis,met verschillende kamers. 

 ELS (meldkamer) het witte huis, gezien vanuit het perspectief van de garage

De meldkamer (ELS) met daarvoor te gebruiken "ambulance-fietsen" 

Dit huis is ook gelegen binnen het complex van het Kantonsspital en ligt schuin tegenover de garage waar de ambulances in staan geparkeerd en waar het magazijn ook tevens is (op de overzichtsmap is dat links gelegen naast nummer 30, als je erop klikt, zie je foto).

Warm ontvangst, kennismaking met de Zwitserse taal (Duits met een accent en een "loopje in het ritme"), gelukkig met Duits en Engels gecombineerd, kunnen we elkaar prima verstaan. Alhoewel in de praktijk dit nogal eens tot zeer vermakelijke toestanden kan leiden spreek ik uit eigen ervaring ... bij een melding die per "fax" binnenkomt de zin "schmerzen in Fuss" op zijn Hollands uitspreken!!! Mijn collega heeft dubbel gelegen van het lachen en ik snapte er eerst helemaal niets van ...

Opvallend hoe vriendelijk men is en nadat we eerst in het vlakbij gelegen ziekenhuis de kleding hebben aangemeten, gaan we terug naar de garage. Zie ook in het stukje van Maarten over de kleding, ook hier zie je de degelijkheid terug van waar blijkbaar Zwitsers houden ... kunnen ze bij onze kledingsleverancier wellicht eens ook een kijkje in de keuken nemen! Zakken waar je ze nodig hebt, waar geen dingen uitvallen, zeer praktisch ingedeeld en vooral de kwaliteit van de kleding, je moet het ervaren zou ik willen zeggen.

Daar worden we ingedeeld en gaan we vervolgens terug naar de meldkamer / wachtruimte, alwaar we uitgenodigd worden aan het ontbijt met beleg!  Hier ook ons verder voorgesteld en na het hartelijk ontvangst in het mooie Zwitserse dialect, werd hier de ochtend begonnen met de overdracht, waarbij de teamleider Dani (cheffin) het verhaal doet.

Zo begint men hier ieder dag (als er tenminste geen ritten direct zijn), heerlijk brood met diverse confituren, zullen dat gaan missen!

Vervolgens worden de ambulances in de garage gecontroleerd en daarna als er geen ritten zijn, wordt er gezamenlijk ontbeten bij de meldkamer.

Dit is heel bijzonder en we laten het ons ook goed smaken ... mooi te zien hoe de onderlinge warme banden zijn hier! Vers brood, zelf gemaakte jammen en een verse bak koffie … dit is heel bijzonder om mee te maken en dat geeft ook een saamhorigheidsgevoel … bijzonder en dit is iets wat ik niet zo gauw in Holland zie gebeuren, mede ook door de andere inplanning van opeenvolgende diensten.                                 

Samen met Matthias op de foto, dank voor de 3 dagen waar ik genoten heb van de samenwerking!

Deze eerste dag met Matthias en Toni, 2 oud gediende op stap. Matthias met zijn 62 jaar, die al ruim 30 jaar binnen de ambulancedienst werkzaam is in de functie als “anästhesiefachmann” en “rettungssanittäter”. 

In zijn functie is hij daarnaast ook met grote regelmaat werkzaam binnen de anesthesie, in het vlak erbij gelegen ziekenhuis. Schitterende combinatie (synergie) mijn inziens, daar binnen de werkzaamheden op de Krankenwagen, de anesthesie vaardigheden zeer goed van pas komen!

Matthias en Tonio, een ervaren team

Toni (jaja een Italiaan!), de “rettungssanittäter”die 11 jaar werkzaam op de ambulance is en in zijn functie wellicht het beste te omschrijven is, als een paramedic plus (doet ook werkzaamheden als een in NL werkzame ambulanceverpleegkundige, behalve het intuberen en het geven van medicatie).

Binnen de werkzaamheden op de ambulance, is het hier in Zwitserland – Aarau zo geregeld, dat deze twee beroepsprofessionals  met elkaar samenwerken als een “ambulanceteam”, waarbij de medische eindverantwoordelijk bij de “anäesthesiefachmann” ligt. Je ziet hier behoorlijke overeenkomsten als in het systeem wij momenteel (nog?) in NL gebruiken, waarbij er een duidelijk rolverdeling ook waarneembaar is.

"Inladen" van de patient via het ARBO vriendelijke brancard systeem

Binnen de samenwerking dus vergelijkbaar zoals het in NL ook is georganiseerd en ook hier merk je binnen de werkzaamheden, dat deze collegae goed op elkaar zijn ingespeeld. 

Je zou wel kunnen zeggen dat de “rettungssanittäter” binnen de werkzaamheden meer mag dan de ambulancechauffeur in NL.  In ieder geval is dit goed geborgd met de opleidingen, waarbij hij/zij ook getraind wordt met onder andere ten aanzien van maskerballon beademing in de 3jaar durende opleiding.

Dit heb ik ook in de werkzaamheden tot nu toe goed zien terugkomen, de vaardigheden, maar vooral ook het “klinisch redeneren” waarneer wel /niet te doen besluiten iemand te intuberen met een respiratoire insufficiëntie.

Om deze laatste casus toe te lichten (3^estagedag):

melding van oudere man, aangetroffen door verzorgster, niet reagerend, wel snelle reutelende ademhaling. patiënt betrof een oudere man (bekend met Parkinson), in bed liggend, EMV 3, AH freq. 35-40min., forse rhonchi/crep bij auscultatie, gefixeerde pupillen, isocoor +2, geen deviatie en geen respons op direct/indirect licht, glucose 7.2mmol, geen lateralisatie … kortom een “een hele zieke patiënt” zoals we dan ook wel eens willen zeggen, waarbij dringende interventies nodig zijn.

Snelle interventies werden toegepast, na de heteroanamnese te hebben aangehoord, waarbij de patiënt snel zuurstoftherapie kreeg, een intraveneuze toegang en vervolgens in de ambulance werd getransporteerd; de mede ook ivm de slechte werkruimte waar de patiënt op dat moment verbleef.

In de ambulance worden ondertussen alle voorbereidingen al getroffen door de “rettungssanittäter” en is de collega bezig een plan te maken tbv de noodzakelijke interventies.  Besloten wordt om de patiënt goed te oxygeneren, zorgdragen voor een veilig(ere) ademweg (plaatsing nasale Guedel) en onder monitoring, de patiënt te presenteren op de Notfall (Spoedeisende Hulp).

Hier wordt door Matthias in een gecontroleerde omgeving een nasale Guedel vakkundig geplaatst

Uiteraard de afweging genomen om de patiënt te doen intuberen in de ambulance (immers heeft men hier alle denkbeeldige medicatie in de ambulance en is het ook gebruikelijk en toegestaan, in tegenstelling tot in NL).

Matthias had de beslissing genomen, om dit niet te doen (liever dit in een nog beter controleerbaardere omgeving te doen. Dit was achteraf een juiste beslissing geweest, daar deze patiënt een terminale ziekte te hebben en een niet-reanimeren beleid (echter nergens voorhanden ter plaatse en/of familie/verzorging die dit ons kon meedelen, patiënt is 1 uur nadien op de Notfall overleden). 

Verder deze eerste dag “gewone ritten” gereden, waarbij ik heel veel van het schitterende landschap heb gezien en vooral ook de bijzonder klinieken die het land rijk is.

Hier zie je ook het verschil in klasse (verzekering), waarbij er zelfs ook speciale klinieken zijn van zorgverzekeraars, onder andere een revalidatiekliniek Rehaklinik Bellikon en hier ook weer opvallend hoe goed de kwaliteit van zorg is geregeld! 

In verzorgingstehuizen, bejaardentehuizen de gezellige huiselijke inrichting, geen vervelende geuren, geen rondslingerende vuilniszakken en linnengoed en vooral de opvallende goede zorgen richting “patiënt”.

Op de rug staat vermeld wie welke functie heeft binnen het team

opgetekend door Hubrecht, foto-pimp door Hubrecht

De eerste dagen en verkenningen in Aarau

De eerste dagen en verkenningen in Aarau
opgetekend door Hubrecht, foto-pimp door Hubrecht

Na aankomst luchthaven Basel, met de luxe trein uiteindelijk naar de stad Aarau.

Duur van de vlucht (50min!) was niets vergeleken met de reis vanaf Basel naar Aarau, maar onderweg veel van  het mooie (maar mistige) landschap gezien vanuit de trein. Even zoeken uiteraard hoe het werkt, maar dat is de charme van het land he ...

Schitterende oude panden ('s avonds)

Uitzicht over het KSA vanuit het Personalhaus

Aangekomen in Aarau zijn we na een flink stuk lopen met de koffers (via routekaart) op de uiteindelijke bestemming aangekomen, de Hotellerie/Peronalhaus.

 Complex van het Kantonspital Aarau is mega en bestrijkt een flink aantal mooie oude panden, alwaar de diverse verschillende specialismen over zijn verdeeld. 

Een van de mooie panden van het KSA (ziekenhuis Aarau)

Het geheel ligt ook nog eens in een mooi park, met heel veel mooie oude bomen.

KSA onderdeel

Kortom een locatie zoals je hier in Nederland niet zal aantreffen als je aan een ziekenhuis denkt!

Een van de mooie panden binnen het KSA gesitueerd 

       

Het verblijf in een van de personeelsflats doet met direct weer terugdenken aan mijn begintijd van mijn verpleegkunde-opleiding in Bronovo.
Kleine kamers (10m2), waar een bed, een stoel, een wastafel en ingebouwde kasten zijn verwerkt en op de gang gemeenschappelijke ruimten om te douchen, te koken etc.

Het geheel oogt heel gedateerd, maar is volledig functioneel en is prima om een kleine week uit te houden.
Belangrijkste is dat het bed heel lekker slaapt en de omgeving hier heel rustig is ... we zijn blijkbaar de enige bewoners momenteel in deze grote personeelsflat of er moet momenteel heel veel personeel hier liggen te slapen (nachtdienst?), maar wij hebben hier nergens iemand kunnen ontdekken.

En het uitzicht over de stad Aarau, met de berg in de verte (echter deze maande immer "nebel")

Uitzicht vanaf de 6e etage van het Personalhaus (nr. 39) richting het Kantonsspital Aarau

Rondje over het complex gelopen en alvast gekeken waar we as maandag worden verwacht voor de stage bij de Rettungsdienst en vervolgens zijn we de stad Aarau gaan verkennen te voet. Heerlijk rondgelopen en uiteraard wat gegeten en gedronken in een van de gezellige "pubs-aandoenlijke" tentjes, waar we ook 's avonds nog heerlijk hebben genoten van het overheerlijke Guiness bier!

Gezellige Ierse pub in Aarau

De trap naar de toiletten!

Overheerlijk van de tap 

 Dronken kun je hier niet worden, daar de prijzen nogal fors zijn, ter illustratie betaal je voor 1 pint Guiness (van de tap, overheerlijk!) namelijk CHF 9,30 (omgerekend naar EURO is dat € 7,50) en voor 2 kleine Lagavulin whisky CHF 30,00 (mag je zelf omrekenen) en dus het laatste was dan ook eenmalig! 

Uiteraard heerlijk van genoten van de bijzondere Lagavulin, dat dan weer wel!

Prijzen die je zou verwachten in Scandinavie

Vandaag (zondagochtend) even een online locatie gezocht (en gevonden), alwaar ik via een WIFI verbinding de blog kan bijwerken en de foto's kan verwerken.

Mijn mobiele werkplek om deze blog te kunnen updaten

Was even zoeken, daar in het Personalhaus geen internet verbinding is te verkrijgen en dus nu in het KSA zelf een gratis goed werkende snelle WIFI verbinding gevonden en een mooie locatie waar ik de laptop "aan het infuus" kan hangen (wachtruimte bij Kardiologie sekretariat).

Morgen de eerste dag bij de Rettungsdienst, benieuwd hoe deze eerste ervaringen zullen zijn.

opgetekend door Hubrecht, foto-pimp door Hubrecht